Vissen, worteling en onder de voet gelopen.

Misschien een rare titel, maar soms weet ik gewoon geen pakkende koptekst te bedenken of kan ik de inhoud van een nog te schrijven artikel niet in een of enkele woorden weergeven. Misschien dat ik op het einde van dit bericht wel iets weet. De aanleiding voor bovenstaande kop is of zijn drie tekeningen die ik in de afgelopen weken heb gemaakt. Een kleine van 11cm bij 11cm. en twee grote tekeningen van 100cm bij 70cm. De tekeningen hebben geen verband met elkaar.
De kleine was naar aanleiding van de argeloosheid of minachting waarmee de agressor de doden in de, laatste nieuwe, oorlog begraaft. Misschien dat deze woorden niet goed gekozen zijn, want ik kan me indenken dat er niet altijd tijd is om iemand een waardig einde te geven.
Ik moest denken aan klaprozen (symbool in Engeland) als symbool voor alle gevallenen in de Eerste Wereldoorlog. Het rood van bloed. Klaprozen bloeiden weelderig op omwoelde grond, de slagvelden in Noord Frankrijk en de klaproos staat ook symbool voor troost. ( deze info heb ik natuurlijk opgezocht)

De tweede tekening heb ik gemaakt naar een zelfgemaakte foto. Ik had daar iets mee, wist nog niet precies wat, maar wilde die kleurenfoto omzetten in een zwart/wit tekening. Dat kun je natuurlijk ook op de pc doen, maar dat doen “we” natuurlijk niet. Ik wilde het ‘losjes” tekenen en het hoefde niet natuurgetrouw te zijn. Al doende kwam er van alles op in mijn hoofd en veranderde het hele scenario. Ik zag andere dingen in de wortels en krabbelde door. Het resultaat:


Het heeft me een tijd beziggehouden, maar het mag er zijn. Het was bijna een wor(s)teling.
De laatste tekening is weer heel anders van aard. De aanleiding was een idee dat ik geopperd heb voor de kunstwandelroute afgelopen jaar. Dat idee hebben we met drie personen verder vorm gegeven en leerlingen van een Needse school hebben het gerealiseerd. Na afloop heb ik er twee gekregen en een daarvan staan nu in mijn tuin met een vis erin. Van keramiek, ja, en zelf gemaakt jaren geleden. Ik had geen idee wat er verder mee moest gebeuren, maar al tekenend kwam er golf en die veranderde in een vis, daarna druppels die weer de vorm kregen van vissen etc. Waarschijnlijk slaat het helemaal nergens op….
Een vis op het droge- die in het kastje dus- zou zich helemaal niet prettig moeten voelen en zeker niet met al die andere vissen eromheen die daar lekker in het water liggen.
Een beetje de bekende golf van de Japanse Kanagawa maar dan op mijn manier. Ik ben er blij mee.
Steeds een andere structuur bedenken, hoe kan ik de staart weer in de golf over laten gaan etc. Toekijken hoe de verhouding zwart/wit en vlakvulling is.
En nee, er is me geen andere titel te binnen geschoten. Ik zal het ermee moeten doen.

Reacties zijn gesloten.