Voor de Nederlanders zal het welk duidelijk zijn: Wolk is gewoon een wolk, een wolk in de lucht. Wit van kleur of grijs tot zwart, geel of zelfs groen, maar ook roze.
Waalwijk is voor de gewone Nederlander een plaats in Noord Brabant, vroeger vooral bekend van de schoenindustrie, of dat nog zo is weet ik niet, want ik ben al enige jaren, 27 namelijk, uit Brabant weg. Wat zeker is: Waalwijk heeft wel een schoenenmuseum.
Misschien de moeite waard om eens te gaan bekijken.
Maar dan Wolluk, ja dat is de Brabantse variant van Waalwijk. “Waar woonde gij?” “In Wolluk” en iedere, of bijna iedere Brabander weet dan wel “waar of da ge woont.”
Een goede bekende van mij woont dus in Wolluk, is een goede zanger en houdt zich ook bezig met de dichtkunst: “DichterbijWaalwijk”.
Hij weet dat ik teken en af en toe vraagt hij mij wat te ontwerpen. Dat doe ik dan met plezier, want het is iedere keer weer wat anders. Vorig jaar vroeg hij mij iets te ontwerpen voor een schrijven over opbouw pensioen. Dat werd een sneeuwbal die steeds groter werd, uiteindelijk is het niet daarvoor gebruikt, maar wel als uitgangspunt voor kerstkaarten.
Deze keer vroeg hij mij een wolk te tekenen bestaande uit drie lagen, die elk een ander aantal wolkjes bevatte. De eerste laag drie, de volgende vier en de laatste vijf kleine wolkjes. Samen een grote wolk. Niet moeilijk dus. Maar de grap erachter is dat er een gedicht bij moest, zou kunnen, kan, mag, komen. De eerste regel bestaat dan uit drie lettergrepen, de tweede regel vier lettergrepen en de laatste vijf.
Zo gezegd , zo gedaan. Ik was niet verplicht een gedicht in te leveren, maar ja, ik kan dat dan ook weer niet laten:
drie wolkjes
gaan er vandoor
daar teken ik voor
Of het werkelijk gebruikt wordt binnen de dichterskring? Daar heb ik geen idee van. Zou toch wel leuk zijn om te horen… of nie?
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.