Vanmiddag kreeg ik vanuit de expositiecommissie De Huve bericht dat mijn expositie een maand verschoven wordt.
Dat had ik al aan zien komen, want met de huidige lockdown, waardoor het dorpshuis zijn deuren ook moest sluiten, heeft de fotoclub die nu exposeert nauwelijks of geen aandacht gekregen. Dat is zeker jammer. Door dit uitstel heb ik gelukkig meer tijd om een grote tekening van 100cmx 90cm op mijn “dooieakkertje” af te maken en eventueel te verfijnen.
Een hele tijd heb ik geen of nauwelijks tekeningen of schilderijen gemaakt van natuur. Ik vond mensen veel interessanter. Maar als ik nu kijk wat ik klaar heb staan zijn dat toch wel veel natuurtekeningen. Bomen daar had ik een hekel aan, nou ja niet helemaal want ze bieden schaduw in warme zomerdagen,…. en oh wat verlang ik daarna, maar waren voor mij een bron van niesbuien. Allergie, vooral in het voorjaar en vooral de berkenbomen.
Maar op dit moment worden deze bomen door mij op papier gezet. Nooit gedacht dat te doen. Waarom? Och misschien meer een oefening in alle tinten grijs, meer dan vijftig heb ik eens gelezen. Het contrast van de witte stammen met de donkere vlekken zal het wel zijn. Dat wil ik laten zien en als ik zo van een afstand ernaar kijk, dan bevreemd het me ook. Mijn ogen moeten focussen of kunnen op verschillende punten anders focussen. Ik raak er zelfs een beetje van in de war….
Ben benieuwd wat dat straks, vanaf 25 februari tot en met 29 april, met de bezoekers van het dorpshuis De Huve in Eibergen gaat doen.
Misschien zie ik je dan daar een keer?
Af en toe heb ik toch een coronatekeningetje gemaakt, maar het lijkt me meer een herhaling van alle voorgaande gebeurtenissen dan dat er werkelijk iets “nieuws” gebeurt. Koffie drinken dan maar?
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.