Het gaat snel, de tijd. We zitten alweer op eind maart, drie maanden van het jaar zijn al bijna voorbij. Het weer wordt wat beter en kan er ook, wat mij betreft, weer wat buitenactiviteit plaatsvinden. De eerste echte wandeling heb ik al gemaakt met een vriendin.
Op de grens van Duitsland en Nederland. Niet ver weg voor mij, want ik woon er praktisch tegenaan. Maar toch, het lijkt anders, ruimer en zonniger die dag.
Op een gegeven moment zijn we even gestopt om wat te rusten, we zijn jong bejaard hè. Een paar meter verderop stond een informatiebord dat ik toch wel even wilde lezen. Ik had verwacht dat het in het Duits zou zijn, maar nee, we waren toch op Nederlandse bodem. Informatie over Landweer: hoe door middel van bossages en greppels een natuurlijk afscheiding werd gecreëerd om het vee in eigen weiland te houden, maar blijkbaar ook om een vijandige aanval te belemmeren. Staat er een woord in waarbij ik denk:????? Wat is dat dan. Het valt in de categorie: bommelding en mededeling. Je kunt lezen: bom-melding of bommel-ding etc.
Het woord: tolontduikers. Ik zeg tegen mijn vriendin:”hoe moet je dat nu uitspreken, tolont-duikers, tolontdui-kers, tol-ONTduikers…” . Nou ja, leg de klemtoon( klem-TOON) maar ergens neer en je hebt een nieuw woord. Het is dus tol-ontduikers. Ik lag helemaal in een deuk.
Heerlijk, dat je zo flauw kunt zijn. Het zal wel ontstressen zijn geweest.
Het is namelijk ook druk, in mijn hoofd. Ik wil wat dingen doen en dat komt er maar niet van omdat er weer andere dingen voor in de plaats komen. Allemaal leuk, gelukkig.
Maar nu dan toch gerealiseerd, een nieuwe set kaarten. “A la van Gogh”. 6 stuks per set, in kleur, dubbelgevouwen “met zonder tekst” aan de binnenkant en een nieuw kleine zelfgemaakt logo(tje) op de achterzijde. Ik ben er weer blij mee.
Nu nog bij de drukker aanleveren. Hopelijk kan dat binnenkort als er niets tussendoor komt. Maandag, hoop ik. En als het klaar is zal ik een kaart publiceren.
