Luie dag in de zon

Liggend op een stretcher, genietend van de zon en warmte ergens in de Achterhoek.
Dat kan en mag allemaal en heb je ook nodig om “op te laden”, af te schudden, of inspiratie op te doen. Inspiratie opdoen, dat kan zomaar gebeuren, daar hoef je niet op te wachten.
Dus liggend op de stretcher, een beetje rondkijkend, dartelen daar twee witte vlinders door de strak blauwe lucht.
Ik volg ze zo goed en zo kwaad als dat kan. Die twee witte vlinders gaan echt alle kanten op! Dat ze daar zelf niet dol en dwaas van worden. Mijn ogen schieten ook alle kanten op, je zou er bijna scheel van van gaan kijken. Maar het is een mooi spel dat ze daar spelen.
Er komen woorden bij me op en die probeer ik in een ritme te zetten.
Meteen denk ik: als ik dit maar kan onthouden! Oh wacht, ik heb een puzzelboekje bij me en een pen.
De eerste indrukken heb ik daar achter in het boekje, een beetje verborgen voor de andere gebruiker van hetzelfde puzzelboekje, neer gepend.
Thuis op een ander papier wat bijgeschaafd tot ik er tevreden over was. Daarna een tekening gemaakt van mijn eigen “poezelige” voetjes , slechts maatje 40, gezien vanuit een zittend perspectief. Foto gemaakt van de tekening, bewerkt op de pc , et voilà, het resultaat.
Het is geen hoogstaand gedicht, dat niet.
Maar wel een herinnering aan een mooie zomerse dag met een strak blauwe lucht, liggend op een stretcher, genietend van twee witte vlinders. Ik kan daar nu nog van genieten.
Misschien iets voor een poster? denk ik nog….. Misschien.