De activiteiten zijn weer wat meer naar binnen gericht. Een aantal afspraken heb ik toch maar verzet naar een nader te bepalen tijdstip. Er zullen vast wel mensen zijn die dit herkennen. Dus neem ik weer de tijd om in mijn zolder atelier heerlijk, met allerlei dingen die in me op komen, te ontspannen. Dat zijn of tekeningen of met wat restafvalhout iets doen. Dat laatste was weer een uitdaging geweest….. een bloementafeltje dat het net voor de verhuizing heeft begeven….. Het was een driepotig tafeltje maar een pootje is verdwenen…… niet teruggevonden. Toch leek het me wel wat om daar wat mee te doen…… en ja, die meewarige blik – je bent niet wijs- van mijn man heb ik weer weerstaan. Ik moet er zelf ook wel om lachen want, het is klaar dat project, maar wat “moet je ermee?” Ik heb de delen aan beide zijden beschilderd, water en verf laten druipen, wat dan een niet te bepalen effect en vorm(en) geeft. Daarna de verbeelding laten werken en als het niet naar mijn zin was het hele proces opnieuw afleggen en dat is altijd spannend. Wat het uiteindelijk geworden is?
Dat weet ik eigenlijk ook nog niet precies…. het kan tegen de muur hangen. Dan heb je een leuke kapstok! Of je legt het ergens neer en wanneer er bezoek komt en vraagt wat dit dan weer voor moet stellen dan heb je meteen een gespreksonderwerp. Toch goed genoeg, of niet? In ieder geval …….. het heeft één poot…maar het heeft geen poot om op te staan!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.