een extra klontje…

Het kan zo maar voor komen dat je iets extra’s wordt toebedeeld. Een verrassing zoals een cadeautje, een meevaller of wat dan ook. Hoe klein het kleinood ook is, het kan toch iets groots betekenen voor je.
Zo gebeurde het afgelopen week. Ik had al toegezegd, dat wanneer de vitrines in Dorpshuis De Huve in Eibergen weer in gebruik genomen zouden worden, ik wel de eerste kandidaat wilde zijn. Dat geeft degene die de organisatie daarover heeft, nog tijd om andere belangstellenden te polsen of zij al “zo ver zijn” om de kasten te vullen.
Eigenlijk had ik geen poot om op te staan want mijn werk is niet of meestal niet geschikt voor vitrines. Maar door de verhuizing vorig jaar , het klinkt gek, heb ik gebruikgemaakt van dingen die anders weggegooid zouden worden. Ik “zag” daar wel wat in. Blokjes hout met een gat erin en een gebroken bloemtafeltje. Een poot ontbrak, er bleven er maar twee over. Juist, een driepoot dus, denkt u. Vandaar de titel voor de expo: geen poot om op te staan. In een andere vitrine is, hoe kan het ook anders, wat “silly people” geplaatst.

Mijn tweede cadeautje was een vraag aan een kennis die ik tegenkwam op een zondag. Zij was in gesprek met iemand anders en daar viel het woord: kerkje. Dat trok meteen mijn aandacht en een vinger omhoog zo van: “mag ik zo dadelijk wat vragen aan je?”
Dat kon en mijn vraag werd zowat meteen beantwoord. Zij wilde nog wel een kort overleg met iemand plegen. Het thema wat ik noemde paste zeker in hun plan.
Wat zegt de bovenstaande titel nu: ” een extra klontje”.
Ik kan exposeren in een klein kerkje, een bijzonder kerkje. Het heeft een achthoekige vorm, de vorm van een suikerpot. Die zijn er niet zoveel in Nederland en dit kerkje in Haarlo, dat in de Achterhoek ligt, is daarom bijzonder. Mijn tekeningen die ik tijdens de pandemie/virusperiode/ covid tijdperk, of hoe je ook wilt noemen, heb gemaakt mag ik daar tentoonstellen. Vanaf 9 juli tot en met 27 augustus.
Ik vind dit alles, deze twee exposities, wel twee extra (suiker) klontjes. De zoete dingen des levens, ze maken alles weer een beetje mooier, spannender, uitdagender.